LANNA, Vojtěch

Po przerwaniu studiów na Politechnice Praskiej L. Podjął pracę w stoczni swego ojca w Čtyřich Dvorach, a także podróżował po Wełtawie i Łabie. Podróż studyjna zawiodła go do Hamburga. W 1828 r. został c.k mistrzem okrętowym i przejął firmę ojca.
Poświęcił się budowie statków i handlował solą, którą dostarczał do Pragi, oraz drewnem i grafitem, które dostarczał do Niemiec. Działał również przy regulacji Wełtawy i Elby, gdy w latach 1829-1831 dzierżawił budowle wodne między Budziejowicami a Pragą. W roku 1833 wydłużył tę trasę aż do granicy saksońskiej. Później wyregulował na własny koszt rzeki Nežárkę, Lužnice i Blanice pod kątem spławiania tratw.
L. był zaangażowany również w sprawy kolejnictwa, m.in. od roku 1832 w budowę trasy konnej Czeskie Budziejowice-Linz. W 1845 r. wzniósł budynek dworcowy kolei państwowej w Pradze (dzisiaj Dworzec Masaryka). Jako przedsiębiorca kolejowy współpracował z braćmi Klein oraz udzielał się przy przeprowadzeniu kolei na trasie Praga-Podmokly, a w latach 50-tych i 60-tych XIX w. także w budowę odcinków kolei żelaznej Praga-Pilzno, Liberec-Pardubice, Kralupy-Turnov oraz Kolei Północnej.
Jego przedsiębiorstwo angażowało się również w budowę mostów. W latach 1840-41 zbudował most łańcuchowy w Pradze i uregulował pobliski brzeg, a w 1845 r. most łańcuchowy w Podolu. Handel drewnem doprowadził go do zbudowania pod Budziejowicami tartaku połączonego z fabryką parkietu (w 1858 r. przeniósł fabrykę parkietu do Pragi). W latach 40-tych XIX w. zajął się również górnictwem. W 1843 r. stał się współwłaścicielem małej huty żelaza w Adolfovie w południowych Czechach, a w 1847 r. współwłaścicielem kopalni węgla kamiennego w Kladnie, którą kupił razem z pochodzącym z Pragi V. Novotným. Gdy w 1848 r. przyłączyli się bracia Klein, powstała spółka Steinkohlenberg Kladno, która posiadała także kopalnie rudy żelaza pod Nučicami. Spółka uzyskała w roku 1850 koncesję na budowę zakładów żelaznych w Kladnie; tę przeniesiono jednak wkrótce na Unię Hutniczą Kladno, której członkiem był również L. Na mocy koncesji wzniesiono w roku 1854/55 zakłady żelazne w Kladnie, przejęte w 1857 r. przez praskie Towarzystwo Przemysłu Żelaznego, członkiem zarządu którego był także L. Wówczas przedsiębiorstwo L. miało też swój udział w praskiej fabryce porcelany w dzisiejszej dzielnicy Smíchov.
W uznaniu zasług L. dla przemysłu Czech Południowych wybrany został w 1850 r. na pierwszego prezesa Izby Handlowo-Przemysłowej w Czeskich Budziejowicach. W 1857 r. L. przeniósł się do Pragi.
L. należał do najważniejszych czeskich przedsiębiorców XIX w. Jego syn Vojtěch L. jun. kontynuował rozbudowę przedsiębiorstwa, był czynnym kolekcjonerem dzieł sztuki i mecenasem oraz współzałożycielem Muzeum Rzemiosła Artystycznego w Pradze.