BRÁNSKÝ, Vendelín
* 11. 10. 1845, Bańska Szczawnica, Słowacja
† 1. 10. 1915, Rožňava, Słowacja
Inżynier górnictwa
Po ukończeniu szkoły średniej w Bańskiej Szczawnicy B. studiował do 1868 r. w Akademii Górnictwa i Leśnictwa. Rok później rozpoczął pracę na posadzie państwowej jako praktykant górniczy w kopalni w Bańskiej Szczawnicy. Od 1872 r. pracował również w państwowej kopalni Tisovec. W wyniku reorganizacji kopalń państwowych w 1881 r. w Železniku powstał samodzielny zarząd zakładu wchodzący w skład centralnej dyrekcji Ministerstwa Finansów. B. został wówczas (1882 r.) przeniesiony z Tisovca do Železnika, gdzie powierzono mu kierownictwo kopalni „Gemer und Turňa“. Ostatnie lata pracy zawodowej spędził od 1901 r. w Rožňavie. W czasie lat aktywnej działalności w Železniku kierował wieloma ważnymi projektami, m.in. postępem sztolni Alžbeta, drążeniem wyrobisk pionowych w szybie Dionýz, budową kolei linowej Železník-Tisovec, jak również budową pieców prażalniczych.
B. aktywnie angażował się również w pracę filii w Borsod-Gömör Węgierskiego Towarzystwa Krajowego ds. Górnictwa i Hutnictwa w Rožňavie. W powstałej w 1902 r. filii Komisji Muzealnej wybrano B. na przewodniczącego i jako takiemu powierzono mu przygotowanie koncepcji Muzeum Górnictwa w Rožňavie. Był poza tym przewodniczącym Komisji ds. Utworzenia Górniczej Szkoły Zawodowej, a po jej powstaniu w roku 1909 nadal zajmował się jej rozwojem finansowym. B. zasłużył się wielce dla otwartego ok. 1912 r. Muzeum Górnictwa i brał też aktywny udział w życiu publicznym miasta Rožňava.
