BECHYNĚ, Stanislav

B. uczęszczał do szkoły realnej w Nowym Mieście w Czechach, a następnie rozpoczął studia w zakresie inżynierii budowlanej w Czeskiej Wyższej Szkole Technicznej, które ukończył w 1910 r. Rozpoczął pracę w firmie budowlanej Skorkovský, gdzie doszedł do stanowiska dyrektora technicznego. Od początku swojej kariery zawodowej poświęcił się możliwościom technicznym betonu w budownictwie. Z firmą Skorkovský związany był również po przejściu do Wyższej Szkoły Technicznej w Pradze.
Do pierwszych samodzielnych prac B. należał w 1913 r. most łukowy z wbudowaną jezdnią w Hořepníku, następnie wiadukt nad rzeką Mrliną w Křincu w 1918 r. W 1914 r. przy budowie hali w hucie stali w miejscowości Hrádek pod Rokycanami zastosował konstrukcję z żelazobetonu - równocześnie była to jego dysertacja na stopień doktora nauk technicznych (1915 r.). Rok później opracował w fabryce automobili w Pradze technikę stropu grzybkowego z żeliwnymi kolumnami. W 1919 r. B. zwyciężył w międzynarodowym konkursie na budowę pałacu Lucerna w Pradze, na potrzeby którego opracował konstrukcję ramową z żelazobetonu. Następnie projektował serię konstrukcji betonowych dla hal fabrycznych w hucie stali w Kladno, w cementowni w Králův Dvůr, dla leżakowni w Bratysławie, w Kostelcu nad Łabą oraz dla hal samolotowych na lotniskach w Pradze-Letňanach i w Karlovych Varach.
W 1920 r. B. powołany został na stanowisko profesora zwyczajnego statyki i dynamiki budowli z żelazobetonu w praskiej Technicznej Szkole Wyższej (Wydział Inżynierii Budowlanej). W następnych latach, aż do momentu przejścia na emeryturę w 1958 r., stworzył tam samodzielną szkołę budownictwa mostów betonowych i kamiennych. W latach 1926/27 oraz 1934/35 B. pełnił funkcję dziekana Wydziału Inżynierii Budowlanej. Problemem przerzucenia mostu nad doliną Praga-Nusle B. zajmował się od 1919 r., gdy wspólnie z architektem Kozákiem po raz pierwszy zaprojektował most nad tą doliną. W latach 30-tych XX w. brał udział w kolejnych konkursach. W 1935 r. powstał zgodnie z projektem B. most w Pardubicach nad rzeką Chrudimką, a w latach 1940-1944 most łukowy dla autostrady w okolicach gminy Senohraby. Po 1945 r. B. zaprojektował m.in. hale w zakładach „Mier” w Bratysławie, garaże autobusowe w Nitrze i Žilinie oraz budowy mostów nad Wagiem w Komárnie.
Prace teoretyczne i działalność naukowa przyniosły B. uznanie międzynarodowe. W swej pracy zawodowej zajmował się również ochroną zabytków. Z wykonanych przez niego prac przytoczyć należy np. konserwację mostu Karola w Pradze, rekonstrukcję dachu kościoła w praskim klasztorze św. Agnieszki czy też przesuwanie kościoła dziekańskiego Wniebowzięcia Panny Marii w Moście. B. należał do licznych towarzystw naukowych: w 1920 r. został członkiem Akademii Pracy im. J. Masaryka, w 1956 r. członkiem Czeskiej Akademii Nauk, ponadto był członkiem międzynarodowego stowarzyszenia instytutów naukowych w Paryżu.