WIGURA, Stanisław

Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej rok1929. Był współzałożycielem Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej. W tym samym okresie studiowali przyszli jego współpracownicy: Stanisław Rogalski i Jerzy Drzewiecki. Stanisław Wigura jeszcze jako student pracował przy budowie pierwszego samolotu turystycznego Jerzego Drzewieckiego. W roku 1925 skonstruował wraz z Rogalskim pierwszy swój samolot RW-1. Prototyp zbudowany został w warsztatach Sekcji Lotniczej w Warszawie. W 1926 roku Stanisław Wigura, Rogalskim i Drzewiecki założyli spółkę konstruktorską. Pierwszą konstrukcją spółki był samolot RWD-1, nazwany od pierwszych liter ich nazwisk. W połowie 1928 roku Sekcja Mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej wykonała prototyp nowego samolotu sportowego RWD-1. Jeszcze w tym samym roku, na II Krajowym Konkursie Awionetek, samolot został wyróżniony za oryginalne opracowania techniczne i konstrukcję. Wigura w zespole był autorem ogólnej koncepcji samolotów, rozwiązań konstrukcyjnych, wykraczających często ponad przeciętny poziom oraz obliczeń aerodynamicznych i wytrzymałościowych. Rozwinięciem konstrukcji RWD-1 był samolot RWD-2. W 1929 roku wykonano jego prototyp, a następne 3 samoloty z tej serii wzięły udział w międzynarodowych zawodach Challenge Internationale des Avions de Turisme w Berlinie w 1930 roku, przynosząc polskiemu lotnictwu pierwsze rekordy. Na samolocie RWD-2 zwyciężyli między innymi w I i II Locie Południowo Zachodniej Polski. W 1929 roku wykonali lot dookoła Europy pokonując trasę 5 tys. km; Warszawa – Erfurt – Paryż – Barcelona – Wenecja - Warszawa w ciągu 42 godzin. W 1930 roku powstał następny model - RWD-3, samolot ze składanymi skrzydłami, nie został jednak zakwalifikowany do produkcji. W latach 1930-1932 powstały następne modele –RWD-4, RWD-5, RWD-6 i RWD-7, które także odnosiły sukcesy międzynarodowe. Samoloty RWD-4 zbudowane w serii 10 sztuk brały udział w zawodach Challenge 1930 oraz w III Krajowym Konkursie Awionetek, w którym Stanisław Wigura i Żwirko zajęli pierwsze miejsce. Najlepszym polskim samolotem sportowym był RWD-5. W 1933 roku kpt. Stanisław Skarżyski na RWD-5 pobił międzynarodowy rekord odległości bez lądowania, dokonując przelotu nad Atlantykiem Południowym na trasie 3582 km. RWD-6 zbudowany w 1932 roku był pierwszym polskim samolotem krótkiego startu. W 1932 roku na zawodach samolotów Challenge Stanisław Wigura i Żwirko pilotując ten samolot odnieśli zwycięstwo, pokonując najlepszych pilotów Europy. Za ten pierwszy sukces polskiego lotnictwa został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Samolotem RWD-7, który był rozwinięciem konstrukcji RWD-2 i RWD-4, ustalono w 1931 roku rekord prędkości – 178 km/h, a w 1932 roku rekord wysokości – 6023 m. Samolot szkoleniowy RWD-8, wykorzystywany w lotnictwie wojskowym i aeroklubach, był ostatnią konstrukcją nad którą pracował Wigura. 11 IX 1932 podczas lotu do Pragi na święto lotnicze Stanisław Wigura wraz z Franciszkiem Żwirką zginęli w Cierlicku-Kościelcu (Czechy) w katastrofie swojego samolotu RWD-6, zaskoczeni silną wichurą. Stanisław Wigura był także wykładowcą Państwowej Szkoły Lotniczo-Samochodowej w Warszawie i asystentem w Katedrze Budowy Płatowców Politechniki Warszawskiej.