POLÁNYI, Mihály
(Michael)
* 12. 3. 1891, Budapeszt, Węgry
† 22. 2. 1976, Northampton, Wielka Brytania
Chemik
P., wywodzący się z zamożnej budapesztańskiej rodziny mieszczańskiej, zdobył wprawdzie w 1914 r. dyplom medycyny, ale nigdy nie wykonywał zawodu lekarza. Na Uniwersytecie Budapesztańskim rozpoczął badania fizyko-chemiczne. Wyjechał na stypendium do Karlsruhe, a po powrocie do Budapesztu rozpoczął pracę w Instytucie Fizyki u Györgya Hevesyego (→Hevesy). Po I wojnie światowej P. przeniósł się do Berlina, gdzie początkowo znalazł zatrudnienie w Instytucie Badania Włókien im. Cesarza Wilhelma, ale wkrótce przeszedł na zaproszenie Fritza Habera do uniwersyteckiego Instytutu Chemii Fizycznej.
Tu z powodzeniem prowadził badania z zakresu adsorpcji, fizyki ciała stałego, chemii kryształów, dyfrakcji rentgenowskiej i chemii kwantowej. W 1933 r. P. wyemigrował do Anglii, gdzie otrzymał profesurę w Instytucie Chemii Fizycznej na Victoria University w Manchesterze. Jego zainteresowania w owym czasie skupiały się głównie na kinetyce reakcji.
W latach 40-tych XX w. P. skierował się ku naukom społecznym i publikował rzeczy o kwestiach etycznych, filozoficznych i socjologicznych. Sławę zyskała jego książka “Personal Knowledge”, w której analizował przebieg poznania naukowego.
