THONET, Michael

T., syn garbarza, zdobył zawód stolarza i w 1819 r. usamodzielnił się jako cieśla i stolarz. Na rok 1830 przypadają jego pierwsze próby wyginania części do mebli z forniru (potem z masywnego drewna) przez oddziaływanie na nie wrzącymi płynami bądź parą wodną.
Książę Metternich, bawiący w dobrach rodzinnych Johannisberg w okręgu nadreńskim (1841) zwrócił uwagę na produkty T. przy okazji wystawy w Koblencji i zaprosił go do Wiednia. W 1842 r. T. rzeczywiście przeniósł się do Wiednia, gdzie w dniu 16 lipca 1842 r. uzyskał patent na metodę “gięcia każdego, nawet najkruchszego gatunku drewna sposobem chemiczno-mechanicznym w dowolnym kształcie i wygięciu”. Początkowo T. pracował w firmie List, która jednak wytwarzała tylko tanie meble z giętego drewna, potem przeniósł się do warsztatów fabrykanta parkietu Karla Leistlera, który oprócz parkietu wytwarzał także fotele z giętego drewna zdobione elementami rzeźbionymi.
W 1849 r. T. wraz ze swoimi synami Franzem i Josefem otworzył pierwszy warsztat w Wiedniu. Na londyńskiej wystawie światowej w 1851 r. otrzymał odznaczenie, dzięki czemu jego produkty zyskały międzynarodowy rozgłos. Rozpoczął wówczas handel na eksport, który w 1854 r. wynosił już jedną trzecią obrotów.
W dniu 28 lipca 1852 r. T. otrzymał na nazwisko swoje i swoich synów Franza, Michaela, Augusta, Josefa i Jakoba kolejny patent na wynalazek “nadawania drewnu dowolnego wygięcia i kształtu w różnych kierunkach poprzez cięcie go i ponowne sklejanie”. W 1852 r. otworzył pierwszy sklep, a w następnym roku wydzierżawił Mollardmühle z zamiarem powiększenia tam pomieszczeń produkcyjnych. W listopadzie 1853 r. zgłosił do rejestru handlowego firmę “Gebrüder Thonet”, przy czym jako właścicieli podano jego pięciu synów. Jednakże naczelne kierownictwo przedsiębiorstwa zachował dla siebie.
Przejawem dalszej ekspansji firmy było jej przeniesienie w roku 1856/57 do Koryčanów na Morawach, gdzie potrzebne drewno było dostarczane bezpośrednio do fabryki. Ponieważ części klejone rozklejały się czasami w transporcie pod wpływem wilgoci i ciepła, T. coraz częściej wytwarzał wszystkie części mebli z drewna masywnego. Wyroby te zyskały za oceanem wielki rozgłos jako Vienna bentwood chairs.
8 stycznia 1860 r. T. uzyskał kolejny patent austriacki na nowy sposób produkcji piast do kół ciężkich fur, wykorzystujący gwintowaną płytę kołpakową. Wynalazek ten znalazł zastosowanie głównie w produkcji kół dział artyleryjskich.
W 1860 r. w Bystrzycy pod Hostein, kilka kilometrów od Koryčanów powstała druga fabryka, a w roku 1865 trzecia fabryka w Groß Ugrócz na Węgrzech. W 1862 r. wyroby T. odniosły sukces na wystawie światowej w Londynie. Przetrwawszy porażki w Hamburgu, Paryżu i Londynie T. produkował rocznie 700 000 krzeseł, z czego około dwie trzecie szło na eksport. Ten czynny międzynarodowy koncern meblowy zatrudniał około 1900 roku 10 000 pracowników i istnieje do dzisiaj.