DÉRER, Michael
* 18. 1. 1847, Háj, Słowacja
† 22. 10. 1915, Budapeszt, Węgry
Specjalista ds. górnictwa
W latach 1867-1871 D. studiował w Bańskiej Szczawnicy górnictwo i hutnictwo. Karierę zawodową rozpoczął jako asystent w Katedrze Hutnictwa Żelaza w Akademii w Bańskiej Szczawnicy. Od 1873 r. nauczał w tamtejszej szkole górniczej.
Opublikował m.in. podręczniki do nowego systemu metrycznego (1875) i do kontroli rud i metali (1879) - pierwsze tego rodzaju na Węgrzech. D. opracował również szczegółowy plan reorganizacji węgierskich szkół górniczych.
W 1888 r. D. przeszedł do pracy praktycznej w hutnictwie żelaza. Zatrudniany był na stanowiskach kierowniczych w hutach w miejscowościach: Podbrezová, Ľubietová i Hunedoară (Rumunia). W latach 80-tych XIX w. udoskonalił technikę produkcji w zakładach naczyń emaliowanych w Hroncu, a także rozwinął i opatentował produkcję walców kalibrowanych z twardą powierzchnią w związku z rozpoczęciem produkcji rur w Podbrezovej. W tych samych zakładach zainicjował w roku 1894/95 produkcję sprężyn stalowych.
W roku 1900 D. zamienił praktykę na pracę w oddziale przemysłu żelaznego w Ministerstwie Finansów w Budapeszcie. W uznaniu zasług dla rozwoju hutnictwa otrzymał w 1903 r. tytuł głównego radcy górniczego, a w 1906 r. tytuł głównego inspektora państwowych hut żelaza. W licznych przyczynkach publikowanych w czasopismach górniczych zajmował się do końca życia hutnictwem żelaza, hutami, odlewniami, energetyką, górnictwem i geologią, a także nauczaniem górnictwa i hutnictwa.
