OSANA, Marij
* 18. 6. 1880, Triest, Włochy
† 10. 12. 1958, Lublana, Słowenia
Elektrotechnik
Po ukończeniu gimnazjum w Trieście O. studiował w latach 1900-1904 elektronikę w Wyższej Szkole Technicznej w Wiedniu. Dyplom inżyniera uzyskał w roku 1906. Do wybuchu I wojny światowej O. pracował w zarządzie poczty i telegrafu w Trieście. Również w czasie wojny na froncie włoskim sprawdził się jako specjalista od sieci komunikacyjnych (1917). Gdy Triest w roku 1918 znalazł się w granicach Włoch, O. przybył do Lublany, gdzie do 1926 r. pracował w zarządzie poczty, telegrafu i telefonu. Od roku 1923 do 1957 nauczał na Uniwersytecie w Lublanie teletechniki i telekomunikacji, najpierw jako profesor nadzwyczajny, a od 1932 r. jako zwyczajny.
O. uważany jest za pioniera techniki telegraficznej, telefonicznej, radiowej i telewizyjnej w Słowenii. W latach 1912-1922 nadzorował układanie wielu kabli podmorskich w Morzu Adriatyckim. Pomiędzy rokiem 1919 a 1928 modernizował i internacjonalizował sieć telefoniczną w Jugosławii, przede wszystkim w Słowenii i Serbii. W końcu lat 20-tych XX w. rozpracował podstawy międzynarodowego projektu mającego na celu kablowe połączenie telefoniczne z Austrii do Indii, które jednak nie doszło do skutku w wyniku sprzeciwu szeregu państw. Poczynając od roku 1922 planował sieć stacji radiowych w Jugosławii. Pierwsza duża stacja próbna powstała w 1926 r. w Belgradzie. W 1932 r. nadajnik Domžale uruchomiono w Lublanie (w 1941 r. zniszczony przez bombę). Po II wojnie światowej O. należał do pierwszych specjalistów z zakresu techniki UKF. Telewizją zajmował się od 1935 r.
