ERCKER, Lazarus

Urodził się w roku 1528 lub 1530 w Annaberg (Saksonia) w rodzinie przedsiębiorcy górniczego. W roku 1547/48 studiował nauki przyrodnicze i matematykę na uniwersytecie w Wittenberdze, a następnie uzupełniał wiedzę we Włoszech. Od 1550 r. był zatrudniony jako kontroler w mennicy w Annaberg, a w 1556 r. awansował na generalnego probierza saksońskiego dworu książęcego w Dreźnie. Tu napisał swój pierwszy podręcznik, w którym opisał metody analityczne stosowane przy kontrolowaniu jakości rud i miedziowców. W 1557 r. znowu widzimy go jako urzędnika mennicy w Annaberg, a na przełomie roku 1557/58 podejmuje podróż studyjną na tereny górnicze w Alpach Tyrolskich. Po powrocie przyjął posadę kontrolera w mennicy w Goslar, gdzie pracował do 1565 r. Tu dokończył swój podręcznik bicia monet, w którym opisał metody przygotowywania miedziowców i kontrolę jakości monet. Zajmował się także problemami produkcji metali z rud i w roku 1565 napisał rozprawę górniczą o złożu ołowiu w Rammelsberg w Górach Harzu. W 1566 r. pracował we fryburskiej hucie metali, w której kontynuował swoje badania nad poprawą technologii hutniczej.
Po odrzuceniu jego pomysłu racjonalizacji administracji książęcej w Dreźnie, opuścił Saksonię w 1567 r. wyjeżdżając w kierunku Czech. Po krótkim pobycie w Jáchymovie zatrudnił się w 1568 r. na posadzie probierza kontrolnego w Kutnej Horze, gdzie w 1569 r. napisał kolejną książkę o analizach rud i metali i zadedykował ją cesarzowi Maksymilianowi II. W 1570 r. przyjęto go do Czeskiej Izby Królewskiej i odtąd powierzano mu z jej ramienia zadania specjalne dotyczące poprawy przemysłu kopalnianego. W 1574 r. wydał w Pradze obszerną rzecz o próbach metali, która doczekała się 15 wydań w czterech językach. Aż do XVIII w. praca ta służyła jako poradnik i podręcznik w europejskich szkołach górniczych.
W 1577 r. mianowano go najwyższym majstrem górniczym Królestwa Czech, a jego zadaniem było podjęcie odpowiednich kroków administracyjnych i prawnych mających na celu zlikwidowanie przyczyn spadku czeskiego wydobycia rud.. W 1583 r. powierzono mu ponadto zarząd Centralnej Mennicy Królewskiej w Pradze. W 1590 r. rozważano mianowanie go najwyższym zarządcą mennicy w kraju, co było funkcją zastrzeżoną dotąd dla członków rodów arystokratycznych.
Za zasługi około kopalnictwa i hutnictwa czeskiego E. został przez Rudolfa II wyniesiony do stanu szlacheckiego i otrzymał tytuł „von Schreckenfels”. Jego najważniejszą pracę o probierczości (1574) praskie Narodowe Muzeum Techniczne wydało w czeskim przekładzie z komentarzem w 1974 r. w Pradze.