ŠTERNBERG, Kašpar ( Graf von)

Š. był najmłodszym z trzech synów w rodzinie szlacheckiej; ukończył najpierw studia filozoficzne na Uniwersytecie Praskim, a następnie studiował w latach 1779-1782 teologię w Collegium Germanicum w Rzymie. Od 1785 r. piastował urząd kanonika kapituły w Ratyzbonie, co wiązało się z licznymi misjami dyplomatycznymi w Europie. Po utworzeniu państwa kościelnego z centrum w Ratyzbonie był w latach 1802-1805 urzędującym wicepremierem rządu, a w roku 1805/06 kandydatem na urząd wicekanclerza Świętego Cesarstwa Rzymskiego.
Po śmierci obu braci Š. odziedziczył w 1808 r. dobra rodzinne w Czechach i dlatego też przeniósł się w 1820 r. do Radnic pod Pilznem. Na siedzibę obrał sobie zamek w Březinie, gdzie założył duży park angielski z ogrodem botanicznym i odtąd poświęcał się wyłącznie badaniom przyrodniczym. Jego aktywna działalność naukowa trwająca do śmierci w 1838 r. znalazła swój wyraz w 80 publikacjach, przede wszystkim z zakresu botaniki i paleontologii. W czasie licznych podróży zagranicznych poznał ważnych naukowo przyrodników, m.in. George’a de Cuviera, Pierre’a Simone’a de Laplace’a, Williama Bucklanda, Jönsa Jakoba von Berzeliusa, Alexandra Humboldta, Lorenza Okena, Ernsta Friedricha von Schlotheima, Johanna Wolfganga Goethego i wielu innych. Po roku 1815 Š. zajmował się systematycznie badaniami paleobotanicznymi i w latach 1820-1838 wydał ośmiotomowe dzieło o florze prehistorycznej. Tym samym zasłużył na status współtwórcy paleobotaniki jako nowej dziedziny nauki.
Mając na celu stałe wspieranie badań przyrodniczych Š. założył w 1818 r. w Pradze obecne Muzeum Narodowe, którym kierował do 1838 r. Zgodnie z propozycją Š. sformułowaną w 1814 powinno się intensyfikować międzynarodową współpracę naukową poprzez regularną organizację kongresów przyrodniczych, w których sam brał udział od 1822 r. XV Kongres Przyrodników i Lekarzy zorganizował w 1837 r. w Pradze.
Š. angażował się także w dzieło rozwoju gospodarczego krain czeskich, zwłaszcza w zakresie rolnictwa i przemysłu; jest też autorem historii górnictwa czeskiego. W uznaniu jego prac naukowych Š. otrzymał członkostwo honorowe wielu europejskich i pozaeuropejskich towarzystw i akademii.