FALLER, Karol

F. studiował do 1878 r. hutnictwo w Akademii Górnictwa i Leśnictwa w Bańskiej Szczawnicy i specjalizował się głównie w metalach nieżelaznych. Następnie pracował w ługowni w Kapnikbánya (dziś Cavnic w Rumunii) oraz w urzędzie probierczym w Budapeszcie, w Centralnym Urzędzie Hutniczym w Bańskiej Szczawnicy, a także w innych hutach (huta srebra w Štiavnicy, huta amalgamatów w Zlatej Idce). Od 1894 r. zatrudniony w Akademii Górniczej w Bańskiej Szczawnicy, od 1896 r. jako profesor zwyczajny, w latach 1904-1913 w Katedrze Metali Nieżelaznych. F. zwiedził wiele hut w Niemczech, Włoszech, Francji, Belgii, Norwegii, Anglii i innych krajach i sporządził sprawozdania o poczynionych tam obserwacjach.
W wielu dziedzinach dokonał prac pionierskich. Studiował i opisywał w swych pracach strukturę metali, stopów, kamieni i żużlu. Dostrzegł znaczenie, jakie dla procesów technicznych mają studia metalograficzne nad strukturą tych substancji. F. należał do pierwszych, którzy zajęli się metalografią. Napisał też studium techniczno-ekonomiczne poświęcone obróbce boksytów oraz analizie kosztów inwestycji i utrzymania produkcji tlenku glinu. Jemu zawdzięczamy też podstawy wiedzy o uwarunkowaniach technicznych wydobycia boksytów w złożach Jádvölgy (dziś w Rumunii) oraz o wytwarzaniu na Węgrzech aluminium drogą elektrolizy.
Najistotniejszym jego dziełem jest czterotomowy podręcznik hutnictwa metali nieżelaznych, który ukazał się pomiędzy rokiem 1896 a 1904. F. zajmował się w nim nie tylko metalami już wcześniej znanymi (miedź, ołów, złoto, srebro, cyna itd.), lecz także nowymi, jak aluminium, uran czy wolfram. W pracach swoich uwzględniał zarówno same metale i techniki ich wytwarzania, jak i surowce (rudy), urządzenia produkcyjne, substancje ognioodporne, domieszki, półprodukty oraz ogólnie procesy piro-, hydro- i elektrometalurgiczne.