BALLING, Karel (Josef Napoleon)

B. uważany jest za twórcę chemii fermentacyjnej, jego prace miały również wpływ na inne dziedziny technologii chemicznej w XIX w. Szczególnie jego sposób pracy – wymóg systematycznej działalności badawczej – przyczynił się do rozwoju zarówno teorii jak i praktyki.
Do 1820 r. kształcony był przez nauczyciela domowego, po czym przystąpił do egzaminów końcowych w gimnazjum w Pilźnie, które zdał tak dobrze, iż natychmiast uzyskał możliwość studiowania w Instytucie Politechnicznym w Pradze. Nie tylko zapisał się na wszystkie podstawowe przedmioty techniczne, ale uczęszczał również na niektóre wykłady na uniwersytecie. Po studiach Instytut Politechniczny zatrudnił B. najpierw w charakterze asystenta, a w 1835 r. B. uzyskał stanowisko profesora chemii.
B. prowadził wykłady w zakresie technologii przemysłu cukierniczego oraz chemii hutniczej. W 1850 r. urządził laboratorium analityczne, jak również opracował wykłady i ćwiczenia na jego potrzeby. Prace B. z zakresu technologii sporządzania słodu oraz produkcji piwa, spirytusu, drożdży, wina i octu ukierunkowane były bardzo mocno na praktyczne problemy przemysłowe. Ich wyniki opublikowane zostały w czterech tomach w latach 1845-1847. Te wielokrotnie wznawiane książki spotkały się z dużym zainteresowaniem również w Niemczech, Anglii i Ameryce. Dla celów praktyki przemysłowej B. skonstruował prosty sacharometr, który pokazywał w procentach zawartość sacharozy w czystym roztworze cukru. Składał się on z pływaka korkowego, pustej rurki szklanej obciążonej rtęcią lub śrutem, który naciągnięty był po przeciwnej stronie na cienką spłaszczoną małą szpulkę ze skalą. Jeden stopień Hallinga odpowiadał jednemu procentowi sacharozy. B. opracował również sposób wykorzystania melasy przy produkcji wódki i spirytusu oraz użycia chlorku zawierającego wapno w fabrykach cukru; zajmował się również określeniem wartości kalorycznej węgla i metalurgicznymi procesami topnienia.
Obok działalności zawodowej i pedagogicznej B. na uwagę zasługuje również jego aktywność na polu oświaty ludowej. Był aktywnym członkiem wielu organizacji przemysłowych i handlowych. Jego zasługi w tej dziedzinie wielokrotnie spotykały się z uznaniem, szczególnie w zakresie organizacji wystaw. Z ramienia Austro-Węgier był przewodniczącym na pierwszej Wystawie Światowej w Londynie w 1851 r. i w Paryżu w 1855 r. Mimo faktu, iż był Niemcem, działał w patriotyczno-gospodarczym stowarzyszeniu na rzecz Królestwa Czech. B. optował za uprawami lnu oraz paleniem węglem kamiennym w lokomotywach. Od 1864 r. Instytut Politechniczny składał się z dwóch odmiennych językowo oddziałów, a od 1866 r. B. pełnił funkcję rektora części niemieckiej instytutu. Ponadto B. był od 1848 r. członkiem zwyczajnym Czeskiego Królewskiego Towarzystwa Naukowego i członkiem-korespondentem Cesarskiej Akademii Nauk w Wiedniu.