NARDIN, Julij
* 28. 12. 1877, Gorycja, Włochy
† 15. 3. 1959, Lublana, Słowenia
Fizyk, Wynalazca
Po ukończeniu szkoły realnej N. zdał maturę w 1898 r., a następnie studiował matematykę i fizykę w Grazu i Wiedniu, m.in. w 1904 r. u Ludwiga Boltzmanna (→Boltzmann). W latach 1905-1912 nauczał fizyki w szkole realnej w Idriji, od 1912 do 1920 w gimnazjum klasycznym w Lublanie, a potem do 1941 r. w tamtejszej Średniej Szkole Technicznej. Przymusowo emerytowanego w czasie wojny N. powołano na Wydział Medyczny w Lublanie jako pierwszego profesora fizyki eksperymentalnej.
Jako wynalazca N. zajmował się energią alternatywną, sejsmografią, radioaktywnością, telegrafią, telefonią i radiotechniką. Będąc zainteresowanym też aerodynamiką udzielał się jako doradca słoweńskiego pioniera lotnictwa Edvarda Rusjana (→Rusjan) i Franjo Bratiny. Razem ze swym przyjacielem Rene Zei pasjonował się N. od roku 1914 wynalezieniem torpedy reakcyjnej, rakiet dwustopniowych i bezzałogowej łodzi podwodnej, sterowanej programem zapisywanym na taśmie perforowanej.
N. otrzymał patenty m.in. za wynalezienie przekaźnika do bezprzewodowego przesyłu informacji (1912 do 1919) i za lampę elektronową (1914).
