OCHOROWICZ, Julian

Po ukończeniu gimnazjum w Lublinie w 1866 roku, rozpoczął studia na Wydziale Filologiczno-Historycznym Szkoły Głównej Warszawskiej. Po roku studiów przeniósł się na Wydział Fizyko-Matematyczny (Oddział Przyrodniczy). Dyplom uzyskał w 1872 roku w Uniwersytecie Warszawskim (utworzonym ze Szkoły Głównej Warszawskiej). Opublikował wówczas jedną z ważniejszych prac „Wstęp i ogląd ogólny na filozofię pozytywną”, dzieło to zapewniło mu dobrą pozycję wśród czołowych pozytywistów polskich. W 1873 roku otrzymał tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie w Lipsku za pracę z zakresu fizjologii i psychologii ludzkiego mózgu i układu nerwowego. W 1875 wyjechał do Lwowa i jako docent tamtejszego uniwersytetu rozpoczął pracę wykładowcy i eksperymentatora w zakresie psychologii, parapsychologii, elektryczności i elektromagnetyzmu. W trakcie pobytu we Lwowie opublikował na łamach czasopisma „Kosmos” artykuły, w których jako jeden z pierwszych na świecie, stworzył naukowo opracowane teoretyczne postawy działania telewizji. W 1882 roku wyjechał do Paryża, gdzie dzięki pomocy swego przyjaciela Brunona Abdank-Abakanowicza kontynuował swe prace doświadczalne z psychologii i elektrotechniki. Sławę w Europie zdobył jako konstruktor i wynalazca. Jego pierwszym wynalazkiem był zmodernizowany przenośny telegraf. Następnie skonstruował nowe typy mikrofonu węglowego, termomikrofonu oraz telefonu magnetycznego. Największą popularnością cieszył się jego kolejny wynalazek telefon dwumembranowy tzn. telefon z zestawem głośno mówiącym, bardzo głośno oddający przekazywane dźwięki. Wynalazek ten był prekursorem głośnika. Wynalazki te cieszyły się dużym zainteresowaniem władz francuskich, poczty i wojska, co ułatwiło Ochorowiczowi uzyskanie patentów na opracowane konstrukcje. Wynalazca urządzał publiczne pokazy ich działania oraz mógł przeprowadzać testy na eksperymentalnej linii telefonicznej Paryż-Wersal. Okazało się, że aparaty Ochorowicza znacznie przewyższają inne. Umożliwiło to rozpoczęcie ich masowego wytwarzania we Francji. W użyciu można je było spotkać nawet do roku 1905. Próby działania aparatów Ochorowicza przeprowadzano również w Warszawie, gdzie filia firmy „Abakanowicz i Ska.” montowała aparaty z części wyprodukowanych we Francji. W 1885 roku Ochorowicz wygrał konkurs Rosyjskiego Stowarzyszenia Technicznego w Petersburgu na systemowe zastosowanie aparatu swej konstrukcji na terenie całej Rosji. W 1898 roku powrócił do Warszawy, gdzie nadal kontynuował prace z zakresu hipnozy i telepatii. Jako jeden z pierwszych prowadził badania tego typu w naukowy sposób wykorzystując w nich skonstruowane przez siebie przyrządy jak: chronofotograf, kryptoskop, galwanometr. W 1906 roku Ochorowicz został wybrany na przewodniczącego Międzynarodowego Instytutu Psychologii w Paryżu. Był również sekretarzem Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika (1880-1882) i wiceprezesem Koła Literackiego we Lwowie (1881).