SCHITKO, Jozef
* 1776, Český Těšín , Czechy
† 24. 11. 1833, Bańska Szczawnica, Słowacja
Inżynier górnictwa
S. studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim filozofię, matematykę i nauki prawne. Po zakończeniu studiów nauczał w latach 1803-1807 matematyki i fizyki w Instytucie Orientalistycznym w Wiedniu, a następnie do roku 1809 pracował jako profesor fizyki w liceum w Linzu. W roku tym powołano go do Akademii Górniczej w Bańskiej Szczawnicy jako profesora logiki, matematyki, fizyki i mechaniki. Oprócz działalności dydaktycznej S. był czynny także jako radca górniczy i opiniodawca w sprawach kopalnictwa.
Zainteresowanie hydrodynamiką przywiodło S. do konstruowania maszyn hydraulicznych i ponadto do zajęcia się problemami wydobywania kopalin szybem i ich obróbki. Jego najważniejszą innowacją w konstrukcji maszyn hydraulicznych była maszyna z ruchem obrotowym, w której z maszyn hydraulicznych Maximiliana Hella (→Hell) pozostała tylko zasada ciśnienia słupa wody. Technikę obróbki natomiast udoskonalił poprzez wprowadzenie odmulników stożkowych i rynien do wytrącania.
Swoją teorię hydrodynamiki opublikował S. w pracy “Beiträge zur Bergbaukunde, insbesondere zur Bergmaschinenlehre” (1833/34), natomiast obliczenia i konstrukcje dla maszyn hydraulicznych w książce “Die Wassersäulen-Maschinen” (1834).
