VALVASOR, Johann Weichard von (VALVASOR, Janez Vajkard)

Wielostronnie uzdolniony i wykształcony baron Valvasor został ochrzczony w dniu 28 maja 1641 r. w Lublanie (dokładna data urodzin nie jest znana). Tu uczęszczał do roku 1658 do gimnazjum jezuitów, po czym przez 14 lat podróżował za granicą, zjeździł większą część Europy, był także w Afryce i wziął jako żołnierz udział w wojnie przeciwko Turkom. W 1672 r. powrócił do domu, ożenił się i kupił zamek Wagensberg pod Litiją. Pragnął być wydawcą i dlatego też założył warsztat graficzny, jednakże w kwestiach druku ksiąg był zależny od innych osób. Jego dorobek wydawniczy obejmuje dziewięć tytułów, których większość to zdobione miedziorytami opisy krajów.
V. oddawał się również naukom przyrodniczym i technice, a w młodości także alchemii. W uznaniu jego badań nad krasem i nad jeziorem Cerknica Royal Society w Londynie wybrało go w 1687 r. na swego członka rzeczywistego. V. wynalazł ponadto metodę odlewu precyzyjnego dla metali oraz planował tunel przez Karawanki (masyw górski na pograniczu Austrii i Słowenii) w miejscu późniejszego tunelu na przejściu Loibl i optował za jego budową.
W początku lat 80-tych XVII w. działalność wydawnicza zajęła centralne miejsce w życiu V. W 1689 r. ukazało się wreszcie jego dzieło życia “Honor Księstwa Krainy” (niem. „Die Ehre des Hertzogthums Crain”) w czterech tomach. Na ponad 3.500 stronach i w 528 miedziorytach przedstawia kraj w całej jego różnorodności przyrodniczej i kulturowej. Praca nad tym projektem wycieńczyła V. fizycznie i duchowo, a ponadto przywiodła go na skraj ruiny finansowej. Musiał sprzedać wszystkie swoje dobra, łącznie z zamkiem Wagensberg, i przenieść się do domu w Krško. Nie ukazała się planowana encyklopedyczna prezentacja współczesnej mu techniki pod tytułem “Lumen naturae” i “Flos phisyco-mathematicus”.
Wraz z Matthäusem Merianem Starszym i Georgiem Matthäusem Vischerem V. zalicza się do najznakomitszych topografów terenowych i miejskich XVII i XVIII wieku.