HUSNÍK, Jakub

Po ukończeniu gimnazjum pijarów w Pradze H. studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze i w Antwerpii. Powróciwszy z Holandii żył przez krótki czas jako malarz wolnego zawodu, aż w 1863 r. zaczął nauczać w gimnazjum w Táborze.
Od czasu studiów w akademii interesował się fotografią, którą w Pradze parał się w warsztatach L. M. Wintera. Zainteresowany był doskonaleniem techniki fotograficznej i reprodukcjami. Jednym z jego pierwszych wynalazków była fotografia dwutonalna z 1863 r. Środowisko fachowe zostało poinformowane o tym, że H. wynalazł światłodruk poprzez dodatek techniczny do styczniowego zeszytu berlińskiego czasopisma „Photographische Mitteilungen” z 1869 r.
H. udało się drukować z warstwy żelatyny, na którą przenosił obraz z negatywu fotograficznego. Warstwa żelatyny na kamieniu (później na płycie szklanej) okazała się sukcesem. Był w stanie z jednego kamienia wykonać do 1500 wydruków wysokiej jakości. Mimo takiego sukcesu c.k. Drukarnia Dworska i Państwowa, której H. zaproponował zastosowanie swojego wynalazku, nie okazała zainteresowania. Będąc urzędnikiem państwowym miał zakaz komercyjnego wykorzystania wynalazku na własną rękę, toteż w końcu sprzedał go swemu konkurentowi Josefowi Albertowi z Monachium. W rezultacie ta metoda druku zyskała także nazwę „albertotypii”. H. nadal współpracował z Josefem Albertem i skłonił go w 1870 r. do pracy nad udoskonaleniem druku trójbarwnego.
W 1869 r. skonstruował chwytacz w maszynie do szycia Wheeler & Wilson, który znacznie poprawił jakość ściegu. Wskutek jednak swojej nieśmiałości i braku talentu do interesów nie potrafił wyciągnąć stąd dla siebie korzyści finansowych. W 1873 r. wziął urlop w szkolnictwie i został doradcą w c.k. Drukarni Dworskiej i Państwowej w Wiedniu.
Gdy w 1876 r. skończył mu się urlop, powrócił do Czech. Będąc na posadzie nauczyciela pisał książki specjalistyczne o drukarstwie, a w 1878 r. założył na nazwisko swojej żony atelier fotograficzne i warsztat cynkograficzny, w którym wytwarzał klisze przy pomocy gruboziarnistego rastra autotypijnego. We współpracy ze swoim zięciem Häuslerem prowadził zakład reprodukcji i produkcji trójbarwnych klisz, początkowo przy pomocy rastra ziarnistego, a od 1886 r. przy pomocy liniowego.
Przeszedłszy wcześnie na emeryturę (1888) poświęcił się całkiem przygotowywaniu reprodukcji do druku. Przedsiębiorstwo reprodukowało fotografie przyrody, a często też obrazy ze znanych galerii. H. i Häuslerowi powiodło sie również sporządzenie pierwszego druku trójbarwnego, wydanego w 1893 r. w dwutygodniku „Aus dem Reich von Wissenschaft und Arbeit”. W tym czasie ojcu pomagał już jego syn Jaroslav. Jako specjalista od przygotowywania form drukarskich został Jaroslav H. kierownikiem grupy specjalistycznej do spraw druku i fotografii, biorącej udział w tworzeniu oddziału drukarskiego w Muzeum Technicznym w Pradze.