KLEMENČIČ, Ignac
* 6. 2. 1853, Kamni Potok , Słowenia
† 5. 9. 1901, Trebnje, Słowenia
Fizyk
Po ukończeniu gimnazjum w Novo Mesto studiował fizykę na uniwersytecie w Grazu. W 1876 r. otrzymał dyplom ukończenia studiów, a w 1879 r. napisał pracę doktorską. Ludwig Boltzmann zorientowawszy się w uzdolnieniach studenta zatrudnił go jako swojego asystenta. W 1881 r. K. otrzymał docenturę i wraz z nią prawo prowadzenia wykładów, a w 1888 r. został profesorem nadzwyczajnym fizyki eksperymentalnej w Grazu.
Zainteresowania jego dotyczyły początkowo mechaniki molekularnej, później elektryczności i magnetyzmu. Zajmował się przede wszystkim elektrodynamiką, stworzoną uprzednio przez Michała Faradaya i Jamesa Clerka Maxwella. W latach 80-tych XIX w. studiował intensywnie kondensatory elektryczne i kwestię oporu. W 1884 r. zmierzył ze znaczną dokładnością prędkość fal elektromagnetycznych i tym samym potwierdził teorię Maxwella. Prace doświadczalne w zakresie fal elektromagnetycznych doprowadziły go do odkryć, za które otrzymał w 1892 r. - razem z Ernstem Lechnerem - nagrodę Baumgartnera. To Lerchner też wygrał konkurs na profesora zwyczajnego fizyki na uniwersytecie w Grazu, mimo że K. miał poparcie Boltzmanna. W 1895 r. otrzymał jednak zaproszenie na stanowisko profesora zwyczajnego do Innsbrucku. K. zmarł niespodziewanie wskutek ataku serca 5 września 1901 r., tuż przed już zaplanowanym przeniesieniem się do Wiednia i przed otrzymaniem członkostwa w Austriackiej Akademii Nauk.
