LEDWINKA, Hans

L. ukończył w 1897 r. naukę w terminie ślusarskim, a następnie Państwową Szkołę Rzemiosł w Wiedniu i w tym samym roku podjął pracę jako wolontariusz w fabryce pojazdów w Koprzywnicy na Morawach. W 1899 r. miał swój znaczny udział w konstrukcji przekładni czterobiegowej z kołami zębatymi, a w następnym roku w konstrukcji pierwszego wozu wyścigowego dla barona Theodora von Liebiga (→Liebig). Razem z konstruktorami: Kriebel i Struhatschek planował urządzenie hamulcowe i pracował nad automobilem typu B.
W roku 1902 zaczął pracować w wiedeńskiej firmie Max Friedman, ale już w końcu 1905 r. ówczesny dyrektor z powrotem odwołał go do Koprzywnicy. W 1914 r. uruchomiono produkcję zbudowanego przez L. pojazdu tzw. typu T z hamulcami na wszystkie koła.
W maju 1916 r. L. przeszedł do dopiero budowanej fabryki samochodów w Steyr (Austria), ale dyrektor fabryki w Koprzywnicy zdołał go jeszcze raz przekonać do powrotu do Koprzywnicy na stanowisko dyrektora nowej fabryki. W 1923 r. L. był tu odpowiedzialny za dwucylindrowy model Tatra 11, który zapoczątkował serię bardzo udanych samochodów z Koprzywnicy. Od 1930 r. w zakładach tych pracował także jego najmłodszy syn Erich L. (1904-1992). Z biura projektowego L. wyszła cała seria samochodów osobowych i ciężarowych, np. Tatra 77 - pierwszy na świecie seryjnie produkowany samochód z karoserią aerodynamiczną czy Tatra 111 - ciężki, trójosiowy samochód ciężarowy.
Do nowych elementów w konstrukcjach L. należały: samonośna, odporna na skręcanie karoseria z „ramą” w kształcie rury, niezależne zawieszenie z maksymalnym obniżeniem elementów nieresorowanych, aerodynamiczna karoseria typu „ponton”, bez podnóżka, podwozie z centralną belką nośną i tylny silnik wielocylindrowy chłodzony powietrzem.
W 1944 r. Wyższa Szkoła Techniczna w Wiedniu nadała L. tytuł doktora honoris causa nauk technicznych. Po II wojnie światowej L. został internowany i skazany. Po odbyciu kary wrócił do Austrii. Później przeniósł się do Monachium, gdzie zmarł w 1967 r.
Nie wiadomo, czy bratem Hansa L. był Joseph L. (1870-1949), który w 1897 r. wyemigrował do USA i w latach 1910-1942 pracował jako konstruktor naczelny w przedsiębiorstwie produkcji karoserii Edwarda G. Budda.