RICHTER, Gustáv
* 11. 7. 1825, Bańska Szczawnica, Słowacja
† 4. 2. 1902, Bańska Szczawnica, Słowacja
Inżynier górnictwa
Po ukończeniu gimnazjum w 1845 r. oraz kursu filozofii R. ukończył także Akademię Górnictwa i Leśnictwa w Bańskiej Szczawnicy. W roku 1850 pracował jako praktykant w głównej mennicy w Wiedniu, ale już po roku powrócił do Bańskiej Szczawnicy. Przez następne dwa dziesięciolecia R. pracował na rozmaitych stanowiskach w wielu miejscowościach Słowacji. W 1872 r. powrócił znowu do Bańskiej Szczawnicy i został mianowany urzędnikiem górniczym I klasy. Mając 65 lat został w 1890 r. głównym nauczycielem w specjalistycznej szkole górniczej w Bańskiej Szczawnicy i otrzymał tytuł radcy górniczego.
Istotne innowacje nastąpiły w słowackim górnictwie za jego działalności w kopalniach „Žigmund” i „František” po roku 1872. Przeforsował tu wprowadzenie wiercenia maszynowego, nawet udzielał się przy konstrukcji wiertarek i stojaków wiertniczych, które użyto przy postępie chodnika sztolni głównej i które przyspieszyły tę pracę o dziesięć lat w stosunku do prognoz. To również R. przeprowadził pierwsze w tym regionie wybuchy odpalane elektrycznie. Zajmował się także planowaniem i konstruowaniem kompletnych urządzeń kopalni i sortowni rud. Wraz z Eugenem Broszmannem (→Broszmann) R. zaliczany jest do najważniejszych przedstawicieli słowackiego i węgierskiego górnictwa w drugiej połowie XIX w.
