BOLEMAN, Gejza
* 15. 9. 1876, Bańska Szczawnica, Słowacja
† 20. 12. 1961, Sopron, Węgry
Inżynier budowy maszyn, elektrotechnik
Po ukończeniu szkoły średniej w Bańskiej Szczawnicy i w Braszowie B. studiował w latach 1895-1898 budowę maszyn w Wyższej Szkole Technicznej w Budapeszcie. Po krótkim okresie zatrudnienia u Ganza (→Ganz) w Budapeszcie rozpoczął w 1899 r. pracę w Zakładach Maszynowych Kachelmanna - jednym z najstarszych zakładów tego typu na Słowacji. Począwszy od 1900 r. prowadził ponadto wykłady w Katedrze Matematyki Akademii Górnictwa i Leśnictwa w Bańskiej Szczawnicy. W 1904 r. objął tam kierownictwo nowo utworzonej Katedry Fizyki i Elektrotechniki.
B. jest autorem wielu artykułów z tych dziedzin, opublikowanych głównie w czasopismach górniczych („Banícke a hutnícke listy“), m.in.: „Rettung des Lebens beim Unfall durch elektrischen Strom“ (1912), „Drehstromkommutatormotor“ (1915). W 1912 r. ukazał się „Lehrbuch für Physik" opracowany przez inżyniera górnictwa Jozefa Fenyköviego w oparciu o wykłady wygłaszane przez B. Pierwsze wydanie jego „Elektrotechnik" ukazało się w 1917 r. Książka ta służyła zarówno jako podręcznik akademicki, jak i literatura specjalistyczna wykorzystywana w praktyce przez elektrotechników.
Obok działalności dydaktycznej w Akademii Górnictwa i Leśnictwa B. konstruował również elektrotechniczne instrumenty pomiarowe oraz urządzenia elektryczne. Po przeniesieniu Akademii Górnictwa i Leśnictwa z Bańskiej Szczawnicy do Sopron (Węgry) prowadził tam wykłady do 1948 r.
