Subskrybuj e-nowości



Projekt jest finansowany przez Komisję Europejską. Za prezentowane treści odpowiadają autorzy i w żadnym stopniu nie stanowią one opinii Kommisji Europejskiej.

STEINBERG, Franz Anton von (STEMBERG)

* 28. 10. 1684, Kalec k. Zagorje na Krasu , Słowenia
† 7. 2. 1765, Lublana, Słowenia

Inżynier budownictwa wodnego, drogowego i górnictwa

Jako syn zamożnych rodziców S. uczęszczał do szkół w Cerknicy, Lublanie i Wiedniu, zwiedził Niemcy i Włochy, następnie poszedł na służbę państwową i w latach 1712-1724 zajmował się stanem lasów, rzek i dróg w Krasie i na wybrzeżu Adriatyku. W 1718 r. przejął nadzór nad drogami do Gorycji, Triestu i Rijeki.
W sporządzaniu map wspierał go architekt Gregor Maček. Ich mapa z roku 1720 jest jedną z pierwszych tematycznie wyspecjalizowanych map Słowenii. Trzy lata później S. opracował wzorcowy ogólny program budowy i utrzymania dróg. Dla poznania żeglugi rzecznej pływał przez wiele miesięcy łodzią z sondą ręczną po większych rzekach Krajiny i Styrii i w roku 1723 sporządził mapę rzek. Efektem tej pracy było zlecenie opracowania planu połączeń w żegludze lądowej na rzekach Sawa, Drawa i Mura.
W 1724 r. S. został zarządcą kopalni rtęci Idrija. Dla reorganizacji kopalni konieczne były szeroko zakrojone, systematyczne prace wstępne. Trzeba było przeprowadzić szereg pomiarów i narysować plany, aż wreszcie około roku 1827 mógł powstać rzut poziomy i pionowy wszystkich sztolni, szybów, spągów i terenów przygotowawczych. To pierwsze po ponad 250 latach całościowe przedstawienie kopalni S. zadedykował cesarzowi Karolowi IV. Gdy cesarz w czasie swej podróży do Triestu rzeką Ljubljanicą dotarł do Vrhniki, gdzie wówczas konie pociągowe przeładowywały rtęć na łodzie, górnicy powitali go z pochodniami, a S. wręczył cesarzowi dokładny model kopalni. Nowa era rozpoczęła się wraz z wykopaniem szeregu nowych szybów - najważniejszy nazwano imieniem Marii Teresy - i wprowadzeniem nowej płuczki rudy. Dzięki środkom zainicjowanym przez S. możliwy był znaczny wzrost wydobycia rtęci pod koniec XVIII w. Do najbardziej znanych jego uczniów w Idriji zaliczał się Jožef →Mrak.
Po przejściu na emeryturę w 1747 r. S. przeniósł się do Lublany i zajmował się przede wszystkim badaniem jeziora Cerknica, które już w drugiej połowie XVII w. przyciągało uwagę krajińskiego uczonego Johanna Weikarda Valvasora (→Valvasor).

08. 03. 2010 - Wybrane zwycięskie rozwiązanie dla projektu CESA

W zeszłym tygodniu Muzeum Techniki Słowenii we współpracy z Wydziałem Architektury w Ljubljanie, zorganizowało warsztaty architektoniczne GRA, PRZESTRZEŃ, ŚWIATŁO, ...

Więcej >>

05. 01. 2010 - Publikacja słownika online

Pod koniec listopada będziemy z niecierpliwością oczekiwać na publikację słownika online naukowców i wynalazców z Europy Środkowej w języku słoweńskim. Powstanie on w ...

Więcej >>



Izdelava spletnih strani:  Positiva