AVČIN, France

A. studiował elektrotechnikę na Uniwersytecie w Lublanie. Po promocji na doktora nauk technicznych w 1938 r. wykładał na tym uniwersytecie na stanowisku docenta, z przerwą na okres wojny, kiedy to dołączył do partyzantów. W 1946 r. powołany został na stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 1957 r. profesora zwyczajnego. A. zaznaczył swój istotny wkład m.in. w dziedzinie metrologii, którą uważał za podstawę dalszego harmonijnego rozwoju i propagował zarówno w kraju, jak i za granicą. Z okazji międzynarodowej Generalnej Konferencji Miar i Wag odbywającej się w Paryżu w 1960 r. zainicjował nazwanie jednostki indukcji magnetycznej imieniem Nikoli Tesli (Tesla) i mimo dużych oporów przeprowadził swą propozycję na forum. A. należał do pierwszych techników, którzy zaczęli wykorzystywać możliwości techniczne w medycynie do leczenia guzów.
Do jego wynalazków należą soczewka magnetyczna do mikroskopu elektronicznego oraz elektroniczny miernik prędkości i parametrów dla pocisków balistycznych. A. był znakomitym taternikiem, bezinteresownie brał udział w akcjach ratowniczych, na potrzeby których wynalazł również urządzenie elektroniczne pomocne przy wyszukiwaniu ofiar lawin. Znane również są słupołazy jego pomysłu oraz połączenie śpiwora z wysokogórskim namiotem. Jako myśliwy wynalazł tzw. kulę ABC uśmiercającą na miejscu trafioną zwierzynę.
A. starał się jako technik przestrzegać zasad ochrony środowiska, którą rozumiał jako długofalowe zorientowanie techniki dla dobra ludzkości. Jego książki „Kjer tišina šepeta“ (1964) i „Človek proti naravi“ (1969) jak i jego motto „Myśl globalnie, działaj lokalnie” spotykały się zarówno ze zrozumieniem jak i zdecydowanym odrzuceniem. Jego zaangażowanie w walkę, by nieodnawialne źródła energii zastąpić źródłami odnawialnymi, stawia go wśród ekologicznie myślących techników-pionierów.
Nieukończone pozostały prace A. z zakresu balistyki oraz jego teoria odnosząca się do burz jako magnetyczno-aerodynamicznych generatorów gigantycznych wymiarów.