MANNLICHER, Ferdinand von

M. pochodził ze starej czeskiej rodziny mieszczańskiej z miasta Most. Jego ojciec był c.k. urzędnikiem wojskowym. W 1857 r. M. przybył do Wiednia, gdzie później studiował budowę maszyn w Technicznej Szkole Wyższej, a w 1869 r. rozpoczął pracę w Towarzystwie Kolei Południowej, którą jednak szybko zmienił na biuro konstrukcyjne w Towarzystwie Kolei Północnej.
Po odejściu z pracy w kolejnictwie w roku 1887 M. w pełni poświęcił się technice zbrojeniowej. Jego specjalistyczna wiedza w tym zakresie zasadzała się na przestudiowaniu setek patentów broni ręcznej przy okazji zwiedzania wystawy światowej w 1876 r. w Filadelfii. W 1885 r. austriackie dowództwo wojskowe zaakceptowało - po wielu poprawkach - skonstruowany przez M. karabin wielostrzałowy jako element nowego uzbrojenia wojska. Karabin M. 86 (tzn. model 1886) kalibru 11 mm został po dwóch latach przekonstruowany na kaliber 8 mm. Kawaleria otrzymała karabin wielostrzałowy M 90 (tzn. model 1890), również opracowany przez M. Aż do przełomu wieków M. poświęcał się konstrukcji broni automatycznej, tzw. półautomatom. Armia austro-węgierska była w czasie I wojny światowej uzbrojona w M 95 (tzn. model 1895). Broń M. była w użyciu w armii austriackiej do 1938 r.
Dzięki opracowanym przez M. karabinom wielostrzałowym wojsko austriackie w końcu XIX i na początku XX w. miało przewagę techniczną w zakresie broni ręcznej. Warianty tych karabinów były w użyciu także w wojnie domowej 1891 w Chile oraz w armiach Włoch, Francji i Szwajcarii. Produkcja karabinów wielostrzałowych M. w austriackiej fabryce broni w Steyr (od 1886 r.) pozwoliła skutecznie przezwyciężyć kryzys i rozpocząć lata doskonałej koniunktury.
W 1892 r. M. został nobilitowany, a w 1899 r. mianowany członkiem Rady Najwyższej Państwa.