LOBE, Feliks
* 14. 10. 1894, Lublana, Słowenia
† 9. 5. 1970, Lublana, Słowenia
Inżynier budowy maszyn
L. zajmował się wynalazkami jeszcze jako uczeń, a swój pierwszy patent zgłosił będąc maturzystą. Po maturze w gimnazjum w Novo Mesto w 1914 r. rozpoczął studia budowy maszyn w Pradze, jednakże w 1915 r. został powołany do wojska i do studiów mógł powrócić dopiero po wojnie. Dyplom uzyskał w 1922 r.
W latach 1922-1927 był naczelnym konstruktorem w wiedeńskiej fabryce maszyn Warchalowski-Eissler, później przez rok pracował w Towarzystwie Kolei Państwowych. Planował i konstruował lokomotywy parowe, elektryczne i dieslowskie, jak również tramwaje. Otrzymał patenty na swoje rozwiązania w zakresie naciągu sprężynowego, napędu i mechanizmu hamującego w lokomotywach elektrycznych, a także w zakresie rozkładu mas w silnikach ze spalaniem wewnętrznym.
Z Wiednia L. przeszedł jako kierownik techniczny do fabryki wagonów, maszyn i silników w Slavonskim Brodzie. W 1930 r. znany elektrotechnik Milan Vidmar zaprosił go na Uniwersytet w Lublanie, gdzie jako profesor nadzwyczajny wykładał elektrotechnikę i podstawy budowy maszyn. Tutaj w roku 1933 zainicjował stworzenie laboratorium hydrotechnicznego, cieplnego i technologicznego oraz osobnego budynku dla Wydziału Budowy Maszyn.
L. nadal był czynnym wynalazcą, przede wszystkim w zakresie systemów kół zębatych, na które otrzymywał patenty. W 1949 r. został członkiem zwyczajnym Słoweńskiej Akademii Nauk i Sztuk, w 1958/59 r. dziekanem Wydziału Elektrotechniki i Budowy Maszyn w Lublanie, w następnym roku - prodziekanem. Również po przedwczesnym przejściu na emeryturę nadal wykładał w Technicznej Szkole Wyższej, jednakże w 1965 r. poważnie zachorował.
