SCHNEIDER, Ernst
( Leo)
* 18. 6. 1894, Gaya, Czechy
† 1. 6. 1975, Neustift am Walde , Austria
Inżynier budowy maszyn, wynalazca
Dzieciństwo S. spędził w Gmunden i w Linzu i tam też zdał maturę. Po odbyciu służby wojskowej studiował budowę maszyn i elektrotechnikę w Wyższej Szkole Technicznej w Wiedniu. Na marginesie zajęć głównych uprawiał szybownictwo, studiował profile skrzydeł; zainteresował się również ruchem w środowisku płynnym, a zwłaszcza torami cykloid. Swoje wyniki badawcze opublikował potem w artykule “Zykloiden-Treibflügel, Kinematik, Strömungs- und Kräfteverhältnisse und allgemeine Zusammenhänge” (1932).
Opracowany przez S. napęd okrętowy łączy w sobie napęd i sterowanie. Śruba składa się z umieszczonej na dnie statku tarczy obrotowej, z której wystaje 3-6 łopatek napędowych. Każda łopatka w czasie obiegu wokół punktu centralnego tarczy poruszana jest w taki sposób, aby przechodzący przez nią pionowo promień biegł zawsze przez ten sam punkt. Położenie tego punktu sterującego jest rozstrzygające dla kierunku i wielkości siły osiowej, podczas gdy prędkość obrotowa pozostaje stała. Na swój wynalazek zgłoszony 7 grudnia 1925 r., otrzymał 15 grudnia 1926 r. patent austriacki nr 105723. Współpraca z firmą J. M. Voith St. Pölten-Heidenheim (Wirtembergia) przekształciła pomysł w techniczną rzeczywistość. Pierwsza śruba próbna o mocy 60 KM powstała w 1928 r. i zamontowano ją w statku firmowym “Torqueo”. W 1930 r. wbudowano dwie śruby w holownik “Uhu” na Dunaju, a w roku 1933 otrzymał je pierwszy ekspedycyjny statek dalekomorski “Makrele”.
Dzisiaj śruby napędowe Voitha-S. są w użyciu wszędzie tam, gdzie od statku czy innego pojazdu pływającego oczekuje się bardzo dokładnego manewrowania, tak na przykład w statkach żeglugi lądowej (w Austrii np. na statku “Theodor Körner”), a także w licznych holownikach portowych, dźwigach pływających itd.
