HALLERSTEIN, Auguštin

H. chodził do szkoły jezuitów w Lublanie, a w 1721 r. wstąpił do ich zakonu. Następnie studiował w Grazu i Wiedniu, przede wszystkim matematykę i astronomię. Po krótkim okresie pracy nauczycielskiej nadarzyła mu się w 1735 r. okazja spełnienia marzeń młodzieńczych i wyjechania do Chin. Przez Genuę pojechał do Lizbony, a w następnym roku do Mozambiku, stamtąd w 1737 r. dalej do Goa, w 1738 r. do Makau, by w 1739 r. dotrzeć wreszcie do Pekinu, siedziby misji jezuitów.
Po czterech latach pobytu w Chinach został członkiem chińskiego trybunału matematycznego, a w 1746 r., po śmierci poprzednika, Ignaza Köglera, przewodniczącym tej instytucji naukowej, a także astronomem nadwornym. Następne lata przyniosły z sobą dalekie podróże: w 1749 r. mapował Mandżurię, a w latach 1752-1754 zbadał trasę łączącą Makau z południowym wybrzeżem Chin liczącą 2 tys. km w linii powietrznej. Zmapowanie Mandżurii było częścią wielkiej pracy kartograficznej nad atlasem Chin składającym się ze 104 map. Atlas ukazał się w 1769 r. pod redakcją francuskiego jezuity Benoita. Na potrzeby tego atlasu H. wyliczył w 1761 r. w oparciu o dokumentację podatkową dokładną ilość mieszkańców chińskiego cesarstwa na 198.213.713 osób. Problemy zdrowotne zmusiły go jednak do zaprzestania po roku 1761 męczących prac kartograficznych. W początkach 1774 r. poprosił nawet o czasowe zwolnienie od obserwacji astronomicznych. Wyniki obserwacji planet, które H. prowadził we współpracy z innymi jezuitami w Pekinie, ukazały się w Wiedniu w roku 1768 pod tytułem “Observationes astronomicae ab Anno 1717 as Annum 1752 a Patribus Societatis Jesu Pekini Sinarum facte”.
W tym samym 1774 r. zmarł na udar mózgu na wieść, że w 1773 r. rozwiązano w Europie zakon jezuitów. W dowód uznania Chiny nadały mu tytuł mandaryna oraz tytuł Lieou Song Ling K'iao Nien.