KOCJAN, Antoni

Po ukończeniu gimnazjum w Olkuszu w 1923 roku, studiował na Wydziale Elektrycznym i Lotniczym Politechniki Warszawskiej. Był specjalistą z dziedziny technologii drewnianych konstrukcji lotniczych. Kierował warsztatami Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej, w których budował samoloty RWD, współpracując z ich konstruktorami: Stanisławem Rogalskim, Stanisławem Wigurą i Jerzym Drzewieckim. W 1929 roku uzyskał dyplomu pilota i wraz z Franciszkiem Żwirką pobili międzynarodowy rekord wysokości 4004 m na samolocie RWD -2, a w 1931 roku poprawili go na samolocie RWD-7 do wysokości 6023 m. W warsztatach Sekcji uruchomił produkcję samolotów RWD-2 i Rwd-4. W 1928 roku warsztatach Sekcji powstały pierwsze jego konstrukcje, dwa ślizgacze wodne z napędem śmigłowym. Od 1930 roku samodzielnie konstruował i budował szybowce szkolne Czajka I i III oraz szybowiec przejściowy Czajka II. Do 1939 roku powstało ich 148 szt. Od roku 1932 w utworzonych przez Antoniego Kocjana Warsztatach Szybowcowych w Warszawie, powstawały następne konstrukcje: szybowiec szkolny Wrona z 1932 roku (450 szt.), szybowiec treningowo-wyczynowy Komar z 1933 roku (100 szt.), szybowiec treningowy Sroka z 1934 roku (55 szt.), szybowiec akrobacyjny Sokół z 1935 roku (10 szt.), Szybowiec wyczynowy Mewa z 1936 roku (5 szt.) oraz trzy wersje szybowca Orlik z 1937 roku (17 szt.). W 1939 roku w Rzymie Orlik III zajął 2 miejsce w konkursie na szybowiec olimpijski, a na wyeksportowanym w 1948 do USA Orliku II Paul McCready uzyskał rekordową wysokość 9600 m. Antoni Kocjan został odznaczony w 1933 roku Srebrnym Krzyżem Zasługi za konstrukcje następujących szybowców: Czajka, Wrona i Komar. Był pionierem w konstruowaniu motoszybowców wyprzedzając w tej dziedzinie technikę światową o 25 lat. W 1938 roku Michał Ofierski pobił międzynarodowy rekord wysokości 4595 m i długotrwałości lotu 5 h 24min. na skonstruowanym przez Antoniego Kocjana w 1937 motoszybowcu Bąk. Szybowce konstruowane przez Antoniego Kocjana stały na najwyższym światowym poziomie. Znane z prostej technologii eksportowane były do kilkunastu krajów. Przed wybuchem II wojny światowej w Finlandii, Estonii, Bułgarii i Palestynie rozpoczęto ich seryjną produkcję. Prace nad nowymi konstrukcjami przerwał wybuch II wojny światowej. W latach 1941-1944 kierował referatem Przemysłu Lotniczego w Biurze Studiów II Oddziału Sztabu Komendy Głównej Armii Krajowej. Zajmując się wywiadem dotyczącym produkcji lotniczej wpadł na ślad niemieckich przygotowań tajnej broni pocisków V-1 i rakiet V-2, zainstalowanych w Peenemünde na wyspie Uznam. Dzięki jego informacjom Peenemünde zostało zbombardowane, co opóźniło o rok użycie tej broni przez Niemców. Za to odkrycie Antoni Kocjan otrzymał stopień oficera. W 1944 został rozstrzelany przez nazistów.