PÉCH, Antal
(Anton)
* 14. 6. 1822, Oradea, Rumunia
† 28. 9. 1895, Bańska Szczawnica, Słowacja
Inżynier górnictwa
Po ukończeniu gimnazjum P. studiował na Wydziale Filozoficznym szkoły wyższej w swoim rodzinnym Nagyvárad. Następnie przeszedł na Akademię Górniczą w Bańskiej Szczawnicy, gdzie w 1842 r. uzyskał dyplom inżyniera górnictwa. C.k. dyrekcja kopalń zatrudniła go najpierw w kopalnictwie w Bańskiej Szczawnicy, a następnie jako kierownika tłuczkarni w Jáchymovie. W 1848 r. P. powrócił na Węgry i otrzymał posadę w Ministerstwie Finansów pierwszego rządu węgierskiego, któremu to ministerstwu już tradycyjnie podlegało górnictwo. W czasie węgierskich walk wyzwoleńczych zdołał przenieść zagrożoną wojną mennicę z Körmöcbánya do Debreczyna. Po roku 1848 pracował jako inżynier górnictwa na Morawach, potem w Czechach, aż wreszcie w Nadrenii w rozmaitych prywatnych kopalniach. W 1862 r. znów powrócił na Węgry i zatrudniał się w różnych kopalniach węgla. Po kompromisie austriacko-węgierskim ponownie rozpoczął w 1867 r. pracę w węgierskim Ministerstwie Finansów. W 1872 r. został dyrektorem kopalni w Bańskiej Szczawnicy, w 1889 r. przeszedł na emeryturę.
P. walnie przyczynił się w drugiej połowie XIX w. do rozwoju górnictwa i hutnictwa węgierskiego. M.in. założył w 1868 r. istniejące do dziś czasopismo “Bányászati és Kohászati Lapokat” (Listy o górnictwie i hutnictwie) i udzielał się przy zakładaniu w 1892 r. również istniejącego do dzisiaj Magyar Bányászati és Kohászati Egyesület (Węgierskiego Towarzystwa Górnictwa i Hutnictwa). Węgierska Akademia Nauk wybrała go w 1878 r. na członka zwyczajnego.
